J'aime la vie

Een film die ik niet snel zal vergeten. Ik kies vaak voor genres die ik gewoon ben, maar deze lag eens uit mijn comfort zone en daar heb ik geen spijt van. J'aime la vie is een actuele en realistische film die je vanaf het begin tot einde meeneemt in het verhaal. 

Ik heb er bewust voor gekozen om deze film alleen te gaan kijken zodat ik mijn volledige aandacht op de film kon vestigen. Ik had de trailer eens bekeken en wist niet meteen wat ik ervan moest verwachten. Ik kijk niet zo vaak Vlaamse films maar toen ik uit de cinemazaal kwam, was ik aangenaam verrast. 

Tijdens de film werd er steeds aangegeven in welke maand we zaten. Zo was er meermaals sprake van een flashforward. Er werd wel eens een maand of meerdere overgeslagen. De film begon in het midden van Mira haar leven (in medias res). Je kwam pas nadien te weten wat er allemaal speelde in haar familie, gezin en wat zich in het verleden afgespeeld had.  

Mira het hoofdpersonage van de film is een alleenstaande moeder van een zoontje Sam. Hij is 9 jaar en draagt graag meisjeskledij en een pruik. Deze mag hij thuis dragen zoveel als hij wil maar Mira heeft met Sam afgesproken dat hij zijn pruik moest thuis laten. Ze werkt in de thuisverpleging bij mensen die van palliatieve zorg genieten. Mira krijgt te horen dat ze kanker heeft en nog maar 16 maanden te leven heeft. Ze heeft een goede band met haar jongste broer die in een voorziening woont omdat hij een licht verstandelijke beperking heeft. 

Na het slechte nieuws dat ze kreeg, zoekt ze haar oudere broer Rocco op om de draad weer op te pikken. Zij hadden twee jaar geen contact met elkaar waardoor ze elkaar veel te vertellen hadden. Het nieuws van Mira kwam hard aan bij Rocco. Nadien werd er een weekendje naar de Ardennen geboekt om de familie weer samen te brengen. Rocco wist niet dat Christiaene, hun mama in de Ardennen woonde. Het was jaren geleden dat ze elkaar nog gezien hadden en dit wilde hij zo houden. Mira had haar een bezoek aan huis gebracht, maar dat draaide uit in een ruzie. 

Christiaene kwam een paar uur later in het hotel aan en wilde het bijleggen maar dat was buiten Rocco gerekend. Bij het diner was er een pijnlijke stilte aan tafel tot Christiaene een opmerking maakte over de kledij en pruik van Sam...

Het einde ga ik open laten zodat jullie interesse misschien wel gewekt wordt om de film zelf te gaan kijken. Ik kan jullie zeggen, het is een echte aanrader!